Waar waren we gebleven?! Oh ja, Hue.. Deze plaats wordt beschouwd als het culturele hart van Vietnam, met haar vele tempels en pagoda's. Dit wilden we natuurlijk wel allemaal zien, maar het was ongelooflijk warm en Suus voelde zich niet helemaal fit. In plaats van alles te voet te moeten doen hebben we 2 mannetjes gehuurd met cyclo's (fietsen met een soort van bakje/stoeltje voorop, zie foto's) Deze hebben ons rondgereden door de Citadel. Dit is een oud 'dorp' in Hue waar vroeger de keizer woonde. Bij elke stop die we maakten nam 1 van deze Vietnamese mannetjes ons mee om alles te laten zien en overal foto's van ons te maken. Hij vertelde ons zelfs hoe we moesten poseren enz. haha! Toen we naar de bekendste pagoda gingen zagen we ook nog een babyaapje die meteen bij je in de armen klom als je hem aandacht gaf. Echt zoooo lief!

De nachtbus die we naar Hanoi hebben genomen was de langste die we hebben gedaan (15 uur) en een paar van die bussen in 1 week nemen, brak ons toch echt wel op, dus toen we in Hanoi aankwamen en een hotel hadden gevonden hebben we eerst nog even lekker rustig aan gedaan en op onze kamer gezeten en zijn we pas 's avonds de deur uitgegaan om een hapje te eten. De volgende dag hebben we door de stad gewandeld en hebben we weer met Taz afgesproken en een Zwitserse jongen die hij had leren kennen onderweg. Deze nacht gingen we met de nachttrein naar Sapa. Hier hadden we heel veel zin in, aangezien het wel weer heel wat anders zou zijn dan zo'n drukke miljoenenstad. We sliepen in een coupe met nog een ouder Frans stel en de reis viel echt ontzettend mee. De trein schommelde af en toe wel heftig, maar we konden er prima in slapen. Berdien maakte op den duur de opmerking ' Je kan toch ook achter de trein aanhangen als je wil'. Suzanne lag vervolgens helemaal in een deuk, omdat ze zich niet voor kon stellen dat iemand achter een trein aan zou willen hangen! Berdien bedoelde dus dat je achterop de laatste wagon buiten kunt staan. Het gebeurt trouwens regelmatig dat Suus maar moet raden of zelf invullen waar Berdien het over heeft, aangezien ze zomaar uit het niets over iets begint te praten terwijl we het dan helemaal niet over dat onderwerp hebben.. hahaha!!

De verwachtingen waren hoog, maar Sapa heeft alles overtroffen!! Ten eerste was de temperatuur hier een stuk aangenamer en konden we gewoon lekker rondlopen, zonder gelijk kletsnat van het zweet te zijn. Meteen toen we aankwamen vonden we het er al prachtig! Het dorp is omgeven door hele hoge, groene bergen met rijstvelden die als trappen aangelegd zijn en wij hadden een prachtig uitzicht hierop vanuit onze hotelkamer. Door de straten lopen allemaal vrouwtjes in traditionele kleding die hun zelfgemaakte kleding, tassen, sieraden en nog meer prullaria proberen te verkopen. Ze zijn vasthoudend, maar ook ontzettend lief. Sapa heeft ook gewoon een ontzettend fijne en relaxte sfeer over zich, wat na het chaotische verkeer in de andere steden die we hebben gezien, wel een verademing was!

Het was erg leuk om lekker te ouwehoeren met de locals en gewoon rond te lopen en alles in ons op te nemen. We zijn naar de plaatselijke markt geweest en hebben de 'verplichte' souvenirs uit Vietnam aangeschaft. Ook zijn we naar Cat Cat, een heel klein dorpje 4 km verderop, gelopen. Het was een hele mooie wandeling met prachtige uitzichten. Onderweg kwamen we 3 kleine meisjes tegen die de hele weg met ons mee zijn gelopen en ons de weg hebben gewezen. De kinderen hier kunnen echt heel goed Engels trouwens, wat het communiceren toch wat makkelijker maakt! We zijn bij een familie in huis geweest en het is toch wel bijzonder om te zien hoe ze leven. Het zijn eigenlijk houten schuurtjes en veel spullen hebben ze niet. Ze leven ook allemaal van het verbouwen van rijst en zelfs de kinderen werken in de rijstvelden.

De laatste dag wilden we nog naar een ander dorp lopen en er was ons verteld dat dit 5 km lopen was. We hadden nog maar een paar uur voordat we weer op de trein moesten, maar dit zou volgens de mensen in ons hotel net moeten lukken. Ondanks dat het regende gingen we ervoor! Na echter een uur te hebben gelopen en inmiddels drijfnat te zijn waren we er nog steeds niet en bleek het ook veel verder te zijn dan ons was verteld! We moesten wel terug om op tijd te zijn voor onze trein, maar hadden ook geen zin meer om door de regen terug te lopen. (Daar komt bij dat de heenweg bergafwaarts was, maar de terugweg moesten we bergopwaarts.) Dus wat doe je dan... Liften! Er wordt je hier sowieso door elke brommer die voorbij komt (en dat zijn er zo'n 150 per minuut) een lift aangeboden, voor geld uiteraard, maar wij vonden dat maar niks. We waren namelijk op een gladde kronkelweg door de bergen, maar we willen het uberhaubt niet, want het verkeer is hier echt te chaotisch voor woorden. Het eerste busje reed ons zonder pardon voorbij, maar toen kwam er een jeep aan en is Suus gewoon midden op de weg gaan staan met haar meest smekende blik en handjes gevouwen en dat werkte! De 4 vietnamezen die er in zaten wilden ons wel mee terug nemen naar Sapa, dus dikke prima!

De terugreis naar Hanoi is ook weer prima verlopen alleen zaten we dit keer in een iets minder luxe coupe. Zes bedden in plaats van vier en er zat ook nog een baby bij ons in.. we hoeven jullie vast niet te vertellen hoe dat ging. Maar goed, oordoppen in en gaan met die banaan! We kwamen wel echt op een vervelend tijdstip in Hanoi aan, namelijk om half 5 's ochtends. We zijn in de trein 2 Nederlandse jongens tegen gekomen en die moesten ook naar het centrum, dus we hebben een taxi gedeeld. Het is hier met alles afdingen, dus zo ook bij taxi ritjes. Eenmaal een prijs afgesproken te hebben (zonder van te voren te vertellen waar we heen wilden) zijn we ingestapt en hebben we de plaats van bestemming doorgeven aan de chauffeur. Hier aangekomen bleek het hotel nog dicht te zijn, dus wilden we ergens anders heen. Nou toen begon de ellende.. De chauffeur wilde ineens meer geld hebben, terwijl we toch echt een prijs hadden afgesproken zonder dat hij wist waar we heen moesten en het was niet eens veel verder, maar hij werd heel boos. Toen dachten wij ' bekijk het maar' en zijn we uitgestapt met de mededeling dat we hem geen cent zouden betalen. Toen we echter onze tassen uit de kofferbak wilden halen, liet hij ons er niet bij! Uiteindelijk hebben we een compromis gemaakt en heeft hij ons toch naar een ander hotel gebrachtl. Deze was ook nog dicht ( wat wil je ook om 5 uur 's ochtends), maar we wilden niet nog een keer de discussie met hem aangaan, dus zijn maar te voet verder gaan zoeken. Uit eindelijk na een half uur zoeken maar ergens op de deur gebonkt en zo toch een kamer kunnen regelen.

Vandaag is onze laatste dag in Vietnam en we hebben lekker uitgeslapen en vrij weinig gedaan, want we hadden Hanoi toch al gezien en na een slechte nacht waren we niet heel fanatiek. Morgen moeten we er om half 6 uit om een vliegtuig naar Bangkok te pakken. Suus is morgen ook jarig, dus wij maken de Thaise hoofdstad maar even onveilig (als het de roodhemden niet zijn, dan zijn wij het wel!). Na een dag of 2 in Bangkok te zijn geweest gaan we richting de eilanden en daar hebben we ook erg veel zin in. Even helemaal niks doen en echt vakantie vieren, dat hebben we ook wel verdiend na al dat gereis!

Het einde is nu wel echt in zicht! Nog maar 3 weekjes en dan zien we jullie allemaal al weer! En daar beginnen we ook wel steeds meer naar uit te kijken!

Er staan weer nieuwe foto's online, maar ze zijn in het mapje South East Asia Part I terecht gekomen bij onze vorige uploads. Wie dat album al bekeken had zal dus uiteindelijk op foto's stuiten die al eerder gezien zijn. Hier is de link nog even: http://s787.photobucket.com/albums/yy154/berdien-suzanne/South%20East%20Asia%20Part%20I/

Voor nu weer een dikke kus en tot onze volgende (waarschijnlijk laatste!!) blog!!!